شاید بتوان گفت که رایجترین شیوه حمل و نقل بین المللی کالاها حمل دریایی است. این روش به واسطه حداقل هزینه و نبود نیاز به راه سازی و ایجاد خطوط راه آهن و جاده از دیر باز مورد استقبال بسیاری بوده است.
با این همه هزینه زمان در این نوع حمل کالا افزایش مییابد و برای کالاهای بسیار ارزش مند و کم حجم و کم وزن روش مناسبی نیست. عمده محمولاتی که از این روش حمل استفاده میکنند به وسیله کانتینرهای 20 و 40 فوتی محمولات را جا به جا میکنند.
محمولههای بزرگی مثل گندم و برنج به وسیله ی کشتیهای فله بر مخصوص حمل آن کالا (نفت توسط کشتیهای نفت کش و گاز توسط کشتیهای مخصوص حمل OPG) حمل میشوند.
برخی از ماشین آلات با ابعادی که اصطلاحاً کالای OOG یا OUT OF GAGE خطاب میشود در کانتینر معمولی جا نمیشوند در این حالت از کانتینرهای روباز و یا بقل باز OPEN TOP و FLATRACK استفاده میشود.
در مواردی که حجم و ابعاد بسیار خارج از محدوده باشد باید از کشتیهای BREAK BULK و کشتیهایی که بر روی عرشه خود فضا برای قرار دادن محمولات نیز دارند استفاده شود.
مزایای حمل و نقل بین المللی دریایی
- ایمنی بالا؛ حملونقل دریایی، امنیت بسیار بالایی دارد و کمتر با بروز مشکلات و خطرات مواجه میشود.
- هزینه کم برای ارسال کالا در حجم زیاد؛ چنانچه کالاهای بسیار بزرگ و انبوه را بخواهیم از طریق دریایی جابجا کنیم، این کار با هزینه کمتری نسبت به انواع دیگر انجام میگیرد.
معایب حمل و نقل بین المللی دریایی
- سرعت انتقال کند نسبت به سایر روشها، که گاهی حملونقل دریایی را با دشواری مواجه میکند خصوصا این مساله در مورد کالاهای ضروری بسیار مسئلهساز میشود.
- دشوار بودن ردیابی کالاها و کشتیها در دریا و اقیانوسها
- رخ دادن اتفاقات طبیعی ناخواسته که ممکن است در دریا موجب تغییر مسیر و زمانبندی شود.